Hoofdstuk 21
'Spiegeltje, spiegeltje aan de wand'
'Ik moest elke dag veel langer wachten om de badkamer te betreden, want Leah eiste deze zo ongeveer de halve ochtend op.'
'Leah voelde zich net als mij een echte ster. Zij zal me vast opvolgen als ik niet meer in staat ben om mijn roem en rijkdom te laten zien. Helaas moet ze daar nog wel zo'n vierhonderd jaar mee wachten, eerder ben ik niet uit de hoofden van de mensen te krijgen, hoor.'
'In de schoolbus moest Déon altijd naast haar zitten. Ze zaten altijd voorin en Leah gunde niemand een blik. Ze was eenzaam en ik vond het verschrikkelijk. Ik wist precies hoe mijn kleine meisje zich voelde, want ooit was ik zo. Ooit was ik de prachtige verschijning die haar eenzaamheid en verdriet verschuilde achter een laag schoonheid en arrogantie.'
'Déon was haar beste vriend. Samen aten ze vaak taart als Leah zich ongelukkig voelde en zo voelde zij zich bijna iedere dag.'
'Leah hield van het ontwerpen van mode en tekenen en zat nachten lang op haar kamer nieuwe ideeën op papier te zetten. Als ze ging slapen verstopte ze de tekeningen, niemand mocht ze zien, behalve Déon. Gelukkig wist ik dat zij ze achter haar spiegel verstopte, een oud trucje wat ik vroeger ook gebruikte, en zat ik soms uren lang op haar bed naar haar tekeningen te kijken.'
'Een ander talent van haar was het verzorgen van de kinderen, mijn kinderen. Samen met Déon gaf ze de tweeling en Adam regelmatig hun flesje, verschoonde hun luiers, leerde ze praten, lopen, zindelijk worden. Ik wou dat ik het kon doen, maar ik ben vaak druk met het maken van beelden en het oefenen van mijn speeches.'
'Ik was haar erg dankbaar, mijn lieve Leah. Een kopie van mijzelf.'
